Dinsdag 11 maart 14.00 uur hield inleider Ineke Strouken een heel levendige, leuke en vooral ook interessante lezing over tradities in Nederland en over Immaterieel Erfgoed.
Over Ineke Strouken. Zij was 32 jaar directeur van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur,
later Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland.
In die functie was ze projectleider van grote projecten als Brieven aan de Toekomst (1998) en het Jaar
van de Tradities (2009).
Van 1998 tot en met 2011 was ze hoofdredacteur van het tijdschrift Traditie. Via boeken, artikelen en
radio-uitzendingen vertelt ze over de (historische) achtergronden van onze tradities.
Tradities, de nieuwe tak van erfgoed
Eieren kleuren met Pasen, kerstboom zetten met Kerstmis en de vrijmarkt op Koningsdag behoren sinds kort officieel tot ons erfgoed. Materieel erfgoed – monumenten, museumvoorwerpen en archiefstukken – worden
al erg lang beschermd, omdat wij niet willen dat ze verloren gaan.
Ze behoren immers tot onze geschiedenis. Tradities, de gewoonten en gebruiken die van generatie op generatie worden doorgegeven, werden tot voor kort niet gerekend tot ons erfgoed en werden ook niet beschermd.
Daar is nu verandering ingekomen, omdat Nederland in 2012 een nieuw UNESCO verdrag ondertekende en
daarmee de verplichting op zich nam om tradities te gaan beschermen.
Vanaf die tijd spreekt men van immaterieel erfgoed.
In het eerste deel van haar lezing vertelt ze over het tot stand komen van het UNESCO verdrag.
Waarom wilde men tradities gaan beschermen?
En hoe doe je dat? Wat is het verschil met werelderfgoed? Het ambacht van molenaar heeft inmiddels internationaal erkenning gekregen en staat op de UNESCO lijst van immaterieel erfgoed.
De Limburgse vlaai staat op de Inventaris Immaterieel Erfgoed. Wat betekent dat? En welke Limburgse tradities staan nog meer op deze inventaris?
In een multiculturele samenleving kunnen tradities ook schuren. Wat doen wij met Zwarte Piet? Moeten wij die niet gaan beschermen?
Tradities hebben alles te maken met identiteit. Toen koningin Maxima enkele jaren geleden zei: ‘Dé Nederlander bestaat niet’, viel heel Nederland over haar heen.
Ineke Strouken kijkt in haar lezing naar de tradities die tot onze Nederlandse en Limburgse identiteit horen.
Als je toeristen in het buitenland ziet met een pak hagelslag, dan weet je dat het Nederlanders zijn. Hoe komt dat? Samen zijn we gaan nadenken over: Welke tradities brengen de identiteit van uw gemeente tot uiting?
Wat is het immaterieel erfgoed dat u wilt doorgeven aan de toekomst?
Iedere traditie heeft een historisch verhaal. Waarom hangen wij bijvoorbeeld de vlag uit als iemand geslaagd is?
Gedurende haar hele lezing vertelde Ineke Strouken de achtergrondverhalen van tradities die wij allemaal kennen. Het was een feest van herkenning.
Deze interessante lezing werd door ruim zestig dames bezocht en velen maakten van de gelegenheid gebruik om de nodige vragen aan haar te stellen.
